dziś ze snem

oplótłszy dłonie Twoje

oplótłszy serce Twoje

pieszczę Cię dzisiaj w sobie

naga ze snem zasnę

oplótłszy się w spragnione

20 grudnia 2013

 

pod wieczór życia

podobno

sądzić mnie będziesz Panie za miłość przede wszystkim

którą me ręce dawały

którą me ręce przyjmowały

na którą serce gotowe już pod wieczór życia jest

jest 14:37 - zimowe popołudnie

jeszcze 9 dni do Bożego Narodzenia

w przedsionku oczekiwania udał mi się właśnie

sos śmietanowy dla mojej Martynki-

to pewnie kropla w morzu, ale...

kiedyś mój Dziadek opowiadał (...),

że kiedy jeszcze mieszkał w "glinianej chacie",

zwyczajem Wieczoru Wigilijnego przynosił sianko i kładł je na stole

a potem kiedy byłam mała kładł je pod stołem,

a ja przynoszę je teraz pod choinkę

od tamtej pory ono jest w moim sercu

 

16 grudnia 2013

Maryjo, na rozstaju dróg!

Maryjo, do Ciebie przychodzę

co tydzień - na rozstaje dróg

gdzie krzyż w dwóch lipach bliźniaczych wyrosły

w płotku białym drewnianym stoisz

za szybą w domku jakby karmniku dla ptaków

trzymasz w dłoni swe Dziecię

zawisłe nad Tobą na tym samym krzyżu

może to łzy zmarznięte Twoje

dziś w soplu czekały

na łzy proszące o skruchę

na dotyk nieśmiały

na pokorę ujętą w dwóch słowach

na prośbę o jasność duszy

o przebaczenia strumień

trzymając swe Dziecię w swej dłoni Maryjo

milknę niegodna w pysze

i w dziękczynieniu za delikatność Twych dłoni

8 grudnia 2013

 

kaktus - melancholijny

do kogo ja mam przyjechać

do kogo ja mam zadzwonić

dokoła nie ma nikogo

i serce pęka i czeka w słowie

na słowo

na uśmiech

na serdeczny gest

i cała w sercu tęsknota

za oknem śnieżnej pory

poczuciem kochania wczoraj

radością życia dziś z rana

i tak na oddal tam przy nim

fotele dwa ciepłe stoją

i stolik drewniany mały

a na nim on ze strojną głową

wydęty jak hrabia w czerwonym kwiecie

piękno kolcami przyodział

wsłuchawszy się w ludzką biedę

przed światem zdystansował

tak trzeba

nic tu po mnie

serce popęka trochę

i strumień żałości uleci

do nieba i z powrotem

gdzie dłoń ciepłem karmiąca na stałe już zagości

i przyjdzie utęsknione

od wszelkiej ziemskiej złości

wybawienie ludzkie

ale najpierw

nadzieja

pusta

co kawałkiem chleba podparta

rozbłysła

od światła oczu kochanych

od blasku świec chanukowych

ze szczelin mroku powstała

skrzydlata dama

co ogniem wiarę z ciemności wyrwała

nie zostałam sama

na zamyślenie proste

na tchnienie kochane

czasem adwentu przejdę

to trudne nieznane

6-7 grudnia 2013

 

inicjacja

niczym zraniona łania

nie mogąca wzbijać się po górskich szlakach

modlitwa zahacza echem o czubki wzgórz

balansując na krawędzi ostrych skał

spada w nienawiść

nienawiść

niczym otchłań

wdziera się w ziemską człowieczą wyobraźnię

słabej ludzkiej psychiki

rozdziera na strzępy to co jej stanie na drodze

potem wrzeszczy ryczy chłonie

potęguje zgryzoty

nienawiść -

upadła siostra miłości

dzika bestia nadludzkiej niszczycielskiej mocy

wydziera z człowieka wszystko i dookoła

pozostawia (o ile!) zgliszcza i popiół...

teraz jestem roztargniona

echo

rozsypuje o skalne ściany konfliktu łzy

słyszę

balansujące pod napięciem

zadry strachu pustki wrogości - niechęci

poniżania - bylekogości - nic nieznaczącego niczego

wbite w obecnie krwawiącą niemą duszę

wśród bzów i zapachu łąki

nie ma przypadków

pomiędzy miłością a nienawiścią

nienawiścią a miłością

wygrywa silniejsza

trzymam się teraz dłoni niczym marzenia

słów ciepłych oczu kochanych

dających światło od ciepła

i ciepło od światła

jest to szansa

nie mogę się pomylić...

droga do szczęścia jest jedna

22-24 listopada 2013

 

już mi kwiatów nie przynosi,

teraz przynosi mi siebie

i przyjdzie

jeszcze raz

za czas jakiś

jej już nie będzie

jeszcze raz

przyjdzie

przyniesie kwiaty -

może fiołki

albo konwalie

albo zbierze z łąk wiosenne,

z pól - letnie

albo maki ostatnie żegnające żurawie

przyjdzie - umrze

przyniesie życie

10.11.2013

 

gdy będę Cię już pieścić

myśli odejdą daleko

gdy pieścić będę Twoje skronie

co będą czuły usta moje

nabrzmiałe ciepłem tej pieszczoty

gdy Twym policzkom już gorącym

muśnięciem dodam animuszu

co będą czuły moje dłonie

gdy mokre usta mokre ciała oplótłszy nas

pieszczota wchłonie

a co

gdy bliskość nos o nos odnajdę

i będzie zmysły wchłaniać moje

czy usta żądne tej rozkoszy

wejdą Cię pieścić w usta Twoje

a niżej gdy rozpalę ciało

owej nieziemskiej namiętności

i gdy rozedrgam jej powłokę lnianą

czy oczy Twoje szczęściem moim

rozpłoną czułość pożądaną

aż wreszcie

gdy rozpieścisz mnie całą Kochanie

i oczy szczęściem dusze nasycą

co powiesz o miłości wtedy

pieszcząc się we mnie pieszcząc pieszcząc mnie nagą

1-2 września 2013

na cienkiej nitce

faluje więź

na cienkiej nitce

przeskakuje iskra

na cienkiej nitce

poszarpane miejsca w nicość zachodzą

smutną powłoką nieba

na cienkiej nitce

wspomnieniem zdmuchnięte zboża

lśnią złocistą wonią życia

na cienkiej nitce

radość morze niosło

bliskości cudu jedynego

i mewy krzyczały

i fale brzmiały jak niesamowite dęby

raz po raz wyrosłe potęgą żywiołu

a na koniec usiadła szukająca twarzy

na nitce cienkiej

tłumu

jej nie było

tylko tęsknota wciąż iska skrzydełka

upiększając kobiecość w najlepszym wydaniu

21-24.08.2013

 

zobacz jak daleko i blisko

wśród zapachu bzu róż i frezji

uniosłam je

przechowałam

mam je teraz - w dłoniach pieszczę

mam je teraz szeptem je budzę

krnąbrnie porusza się wierci

mam je teraz - otulam sobą - pączkuje

jest piękne jak dziki zapach bzu róż i frezji

jak słowa z czułości słodkie Twoje

wypieszczone szeptem

jak zapach Twego oddechu gdy pieści me zmysły pełnią obecności

tak daleko i jak blisko we mnie

jesteś

na poduszce westchnień, spojrzeniu pragnień

na poduszce sekretnych myśli splątanych słów gdy szepczą spragnione tęsknoty

zasypiam w pocałunku życia

szczęśliwa by zbudzić się znów

29 maja 2013

tak pisała Szymborska...

nikt mnie tak pięknie nie kochał -

powiedziało "ja" patrząc na mnie z góry

oddzielić odległość i potrząsnąć w pół drogi

skrócić lejce złudzenia -

jedna tylko kusicielka fantazja

może dużo, wiecie zresztą sami...

kto wie, ten jest szczęśliwy

ten patrzy przenikliwym okiem,

dokoła siebie

nie po to by uciekać od strachu

lecz po to by nie dać się zwieść iluzji pragnień

nie trudno przebyć drogę, która zachwyca

lecz zachwycić się nią świadomie

wejść w kontakt z prawdziwością siebie

poznać zachwyt od podszewki rzeczywistości

odrzucić cierpienie

połykając w całości bagaż doświadczeń

który należy skrupulatnie najpierw schrupać

by się nie udławić

bo każdy ma prawo do wolności

do godności swoich uczuć

17 marca 2013

wrzeszczoty

cisza sączy swoje wrzeszczoty

wśród niej gdzieś - dobrze że jest

skądś dobiega -

strumyk zmysłowych frezji

nieopodal dywan i kilka kolorów

lgnął do niej jak bystre oko rozwrzeszczanej dżungli

histeria zamarła w pół

spadł obraz nagiej kobiety

z wysokości ram

moralnie wstrząśniętej twarzy

nie ocalono

zdeptano na miazgę kobiecą nagość

trzymam się kurczowo ramion ciszy

milczeć nie umiem o swoim kalectwie

pochłoniętą w modlitwie

wchłonęła mnie

dzika bestia bogów

w stanie nirwany

unoszą się zmysły frezji wokół krążą beztrosko

dzikie namiętności,

niesforne pożądania duszy

i ciała niefizycznej męki

wyrywają spragnione piersi

w tło przezroczystości

17 luty 2013

« poprzednia		następna »